Hoe ervaren mensen een risico?
Uit onderzoek is gebleken dat mensen een vrijwillig genomen risico, zoals roken, bergbeklimmen of het gebruik maken van de auto beter accepteren dan een niet-vrijwillig risico, zoals aangereden worden door een auto of het krijgen van een vliegtuigongeluk.

Wanneer is er sprake van een verhoogd risico?
Wanneer artsen praten over een risico, vergelijken ze het risico op een bepaalde aandoening voor een individu met het risico dat geldt voor de totale bevolking. Er wordt gezegd of er een hoger of lager risico is op het ontwikkelen van deze aandoening.

In de gehele bevolking zijn er soms groepen mensen die een verhoogd risico hebben op het krijgen van een auto-ongeluk of een ernstige ziekte. Denk bijvoorbeeld aan jongeren die net hun rijbewijs hebben. Zij hebben een grotere kans op het krijgen van een ongeluk. Of mensen die op wintersport gaan. Zij hebben een grotere kans een enkel of pols te breken.

Hoe wordt de hoogte van een risico berekend?
Het is voor u als overlever van hodgkinlymfoom belangrijk om te weten wat het risico is op het krijgen van bepaalde andere aandoeningen is. Daarnaast is het net zo belangrijk om te weten waar dat risico op gebaseerd is.

Hieronder volgt een kort voorbeeld:
In een onderzoek werd gevonden dat hodgkinoverlevers een 15 keer hoger risico hebben op het krijgen van schildklierkanker in vergelijking met mensen die geen hodgkinlymfoom hebben gehad. Maar het risico op schildklierkanker in de algemene bevolking is heel erg klein (ongeveer 0.07 procent) en daarom hebben hodgkinoverlevers zelfs met een verhoogd risico toch maar 1 procent kans op het ontwikkelen van schildklierkanker tot hun 75e levensjaar. Om dit uit te drukken in cijfers: van de 1.791 hodgkinoverlevers ontwikkelden er 20 ooit een schildklierkanker, de overage 1.771 hodgkinoverlevers ontwikkelden dit dus niet.

Andere factoren die het risico verhogen:
Familiegeschiedenis in een bepaalde ziekte of aandoening (wanneer bepaalde soorten ziekten veel in de familie voorkomen), leefstijlgewoontes waaronder alcoholgebruik, roken en weinig lichaamsbeweging, en andere lichamelijke aandoeningen kunnen ook het risico op late effecten verhogen.