Ik ben een vrouw van 61. Op mijn 22e werd er bij mij Morbus Hodgkin, stadium 2B vastgesteld. Na een operatie volgde een behandeling die bestond uit polychemotherapie (MOPP) gedurende 1 jaar, gevolgd door uitwendige radiotherapie op een bovenste Kaplan-veld. Zelf heb ik deze periode als in een kwade droom beleefd en wist pas na afloop van de behandeling welke ziekte ik had.

Op mijn 41e werd borstkanker ontdekt, nadat ikzelf aangaf dat ik een gezwel in mijn linkerborst voelde. Na een borstsparende ingreep moest er toch nog een mastectomie plaatsvinden gezien de vroegere radiotherapie. Dit had men over het hoofd gezien. Ook bij mijn andere borst is al een gezwel weggenomen (gelukkig goedaardig) en ook de tepel is verwijderd (huidkanker). Sinds jaren moet ik ook naar de dermatoloog om de vlekjes die verschijnen te bevriezen of chirurgisch te laten verwijderen. Twee keer ben ik geopereerd aan de baarmoederhals omdat het uitstrijkje uitwees dat er iets niet in orde was.

Ik voelde me meestal erg moe, maar door de dokter werd daar nooit op gereageerd. Toen mijn man invalide werd door een ongeluk, zorgde ik voor hem. Vermoeidheid en stress werden erger en uiteindelijk moest ik me laten opnemen voor een uitputtingsdepressie. Ik merk dagelijks dat mijn geheugen het dikwijls laat afweten en de vermoeidheid is nooit weg. Ik moet ook medicatie nemen omdat er osteoporose is vastgesteld. En onlangs, omdat ik al heel lang pijn in mijn schouder had, werd er met een echo ook artrose vastgesteld.

Omdat ik onlangs een gezwel aan de hals voelde, was ik ongerust en werd er een echografie gedaan. Er werd een multinodulair struma met bloedingscyste en een bloedklonter gevonden. Dit werd gevolgd door een afspraak voor een schildklierscintigrafie en endocrinologisch consult. De resultaten waren niet zo best en de schildklier moet verwijderd worden. Omdat we aan het verhuizen zijn, komt dit zeer ongelegen. Daarom heb ik gevraagd om het nog wat uit te stellen. Dat mocht, maar toch niet te lang meer wachten was het antwoord. Ik kreeg wel goede uitleg over de ingreep maar moest dit toch weer even verwerken.

Nooit heeft iemand mij verteld dat dit eventuele gevolgen kunnen zijn van mijn medisch verleden. Ik stond er altijd alleen voor en angst en onzekerheid lagen altijd op de loer. Zelfs nu, wanneer ik mijn huisarts de vraag stel of de problemen met mijn schildklier een gevolg kunnen zijn van de vroegere behandelingen, zegt ze dat deze er helemaal niets mee te maken hebben.

Toen ik op internet ging zoeken naar informatie over een schildklierscintigrafie, kwam ik op uw website terecht. Het was voor mij een openbaring en ook een grote opluchting om te lezen hoe ook andere patiënten dezelfde problemen hebben als ik en hoe ze ermee omgaan. Ik heb me altijd schuldig gevoeld omdat ik me zo dikwijls zo slecht voelde en durfde er nauwelijks nog met iemand over te praten. Soms dacht ik dat ik gek werd. Ik zie de toekomst soms somber in maar wil toch verder leven om voor mijn man te zorgen. Ik heb geleerd de weinige energie die ik heb zo goed mogelijk te gebruiken en op tijd te rusten en mezelf af en toe te verwennen.

BEDANKT dat deze website bestaat!